‘In Memory’ in Cambridge
9-12-2015 18:22
Alweer anderhalve week geleden vloog ik naar Engeland voor de officiële lancering van In Memory op 28 november. We hadden een ruimte geregeld in de Central Library in Cambridge, waar we met negen van de zeventien schrijvers het boek presenteerden aan de bibliotheekbezoekers. De keus was gevallen op Cambridge omdat daar het goede doel is gevestigd waar onze opbrengst naartoe gaat, en omdat ongeveer de helft van de schrijvers in Groot-Brittannië woont, waardoor we het grootst mogelijke aantal schrijvers bij elkaar konden krijgen.
Zo stonden we daar op de derde verdieping van de bibliotheek met een stapel boeken en bijpassende boekenleggers, met negen mensen uit Engeland, Schotland, België, Duitsland, en natuurlijk Nederland, die elkaar nooit eerder in levenden lijve ontmoet hadden. Het recept voor een ietwat chaotische, maar erg gezellige middag!
V.l.n.r.: Charlotte Slocombe (voor), een vertegenwoordiger van Alzheimer’s Research UK (achter), Laura May, Michael Schaefer (achter), ik (voor), Simon Evans (achter), Caroline Friedel, Steven McKinnon, Robert McKelvey, en Peter Knighton.
We hebben veel boekenleggers uitgedeeld (en in boeken van Terry Pratchett verstopt), en alle meegenomen boeken verkocht, de meeste natuurlijk vol handtekeningen. Verder zijn Laura, Robert, Michael en Charlotte geïnterviewd voor de lokale radio! De uitzending is via internet terug te luisteren op de website van Cambridge 105.
Het viel niet altijd mee om mensen zover te krijgen dat ze naar ons boek kwamen kijken, maar zeker tegen de tijd dat we door kregen wie er talent had voor het enthousiast aanspreken van voorbijgangers en wie minder (drie keer raden bij welke groep ik hoor… hint: het is niet de eerste), hadden we toch regelmatig bezoek over de vloer. Zo vloog de tijd voorbij, en al snel moesten we onze spullen opruimen en was de lancering van onze verhalenbundel voorbij.
Druk bezig met boeken signeren!
De volgende uitdaging was het vinden van een plek waar nog ruimte was voor een grote groep om te lunchen; op zaterdagmiddag in het centrum van Cambridge blijkbaar geen gemakkelijke opgave! Het werd een late lunch, die voelde als avondeten omdat het buiten inmiddels donker was geworden, en omdat iedereen daarna weer zijn eigen weg ging. Mijn weekendje Cambridge was echter nog niet afgelopen: mijn zus Roos was naar de boekpresentatie gekomen, en we hebben een groot deel van de zondag nog bijgekletst en de stad bekeken, zowel vanaf de straten als de rivier.
Die avond zat ik, na wat gedoe met een vertraagd vliegtuig, weer thuis in Culemborg. Het was een kort, maar geslaagd weekendje aan de overkant van het Kanaal. Al vind ik het toch jammer dat ik mijn medeschrijvers uit Canada, Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland en Maleisië waarschijnlijk nooit zal ontmoeten. Helaas, zo klein is de wereld nog niet geworden!